West-Australie en beetje meer azie!

Beste fans!
Ja hoor, we zijn erg goed in het regelmatig schrijven van ons blogje, dus vandaar na 6 weken alweer een update!;-)

West-australie: Ruiger, Roder, Rustiger!

Dus lieve leesteraars, na onze paar dagen in Adelaide zijn we naar de westkust gevlogen. Het was eerst de bedoeling om er 2,5 week rond te trekken maar dit hebben we ingekort naar 10 dagen. Omdat de westkust toch ook erg groot en uitgestrekt is (zoals alles in Australie) hebben we deze maar toegevoegd aan de lijst met redenen om nog eens terug te komen naar Australie.
We kwamen aan in Perth wat we echt een geweldige stad vonden; gezellig, overzichtelijk, en het heeft een beetje een 'boers' karakter. We voelden er ons dan ook meteen thuis :P Waar we eerst dachten dat het een kleine stad was, blijkt het achteraf toch nog ongeveer 1,8 miljoen inwoners te hebben. In Perth hebben we direct onze 'Lucky' camper opgehaald. Maar goed waar gaan we naar toe met onze Lucky? Richting het zuiden of richting het noorden? Het antwoord was al gauw gevonden in de vorm van een munt. Ofterwijl flip a coin, the north it will be!

In enkele dagen zijn we naar Kalbarri gereden via de Pinnacles (een soort pilaren van zandsteen) en via Geraldtown waar we wat Nederlandse geschiedenis hebben opgedaan in de vorm van de Batavia, die daar vlak voor de kust is gezonken, toen wij Nederlanders als wereldreizigers de wilde zeeen nog bevaarden en nieuwe werelddelen ondekten. Kalbarri ligt, om in Australische begrippen te blijven, om de hoek, zo'n 700 km ten Noorden van Perth. Daar hebben we een paar dagen rustig aangedaan en Kalbarri National Park bekeken. Een geweldig park dat net zoals de rest van West-Australie, een totaal ander landschap heeft dan wat we tot nu toe in Australie hebben gezien. Ruige cliff kusten, rode rotsen en wegen, een soort van woestijn achtige uitstraling. En een heeeel stuk rustiger dan de oostkust. Hallo toeristen? Waar zijn jullie? Helaas is west-australie ook de plek waar we onze geliefde slippertjes zijn verloren. Of naja we hebben er een vos heel blij mee gemaakt!

Op de terugweg naar Perth, hebben we eindelijk gedaan waar we zolang naar hadden uitgekeken: onze eerste skydive! Uiteraard moesten we de hoogste doen die er mogelijk was, een sprong vanuit het vliegtuig vanaf 14.000 ft. Allebei waren we niet echt zenuwachtig, zelfs niet toen we in het vliegtuig op behoorlijke hoogte zaten. Het werd wat anders toen Jeffrey uiteindelijk als eerste mocht en het deurtje van het vliegtuig mee open moest schuiven. Half bungelend uit het vliegtuig overlegden onze instructeurs nog even rustig met elkaar over allerhande zaken zoals de windsnelheid op de grond: I DON'T GIVE A F*CK wat de windsnelheid op de grond is!!!! Hier is hij hard genoeg in ieder geval, dus spring nou maar!!!! We hebben allebei het geduld op weten te brengen onze filmpjes nog niet te bekijken, maar volgens Ilse was Jeffrey al aan het schreeuwen voordat ze uberhaupt sprongen. De eerste 10 seconden besef je niet helemaal wat er gebeurd, naar adem snakkend, gedesorienteerd en gillend als een speenvarken val je naar beneden. Daarna raak je er langzaamaan aan gewend en wordt je wat meer bewust van de enorme kick die dit oplevert. Vervolgens voel je ineens een ruk, vliegen je benen hoog naar voren de lucht in en hang je stil; de parachute is geopend. Na wild geraas oorverdovende stilte. We genieten van het prachtige uitzicht, daar kan echt geen berg of gebouw tegenop. Vervolgens besturen we onze parachute nog wat en landen we op de grond. Al met al heeft het denk ik zo'n 10 minuten geduurd, maar wel de meest intense minuten die we ooit gehad hebben! De dagen erna slijten we in en rondom Perth. We zijn onder andere in het pitoreske Fremantle geweest. En zo nemen we in een relaxe stijl afscheid van het mooie Australie en maken we ons op voor AZIE!!

Thailand en Laos:

Na een reis van 14 uur landen we in Bangkok. Pfffffff dit is wel ff wat anders dan het vliegveld van Perth. Megagroot en megadruk. En ontzettend veel Aziaten!! Zoveel hebben we er nog nooit gezien ;-) We pakken de trein richting Siam Square, waar ons hostel zit. Na 20 minuten in een overvolle metro te hebben gestaan, stappen we uit in een overvol station en lopen we naar een evenzovol Siam Square. Omdat we geen flauw idee hebben waar we eigenlijk naartoe moeten en er ongeveer elke 5 meter een nieuw uithangbord hangt, in Thaise tekens waar we niks van snappen, besluiten we aan een lieve vrouw de weg te vragen. We noemen ons hostel en vriendelijk knikt ze ja, die kant op. Ahh fijn, gelukkig weten de mensen hier de weg. Na een tijdje gelopen te hebben vertrouwen we het niet helemaal, dus opnieuw maar even vragen. We worden de hele andere kant opgestuurd. Het voelt alsof we een aflevering van "Wie is de Mol?" zijn binnen gestapt en voor ons gevoel zijn alle aziaten mollen, we vertrouwen ze voor geen cent! Later begrijpen we dat nee zeggen of iets niet weten hier gezichtsverlies is dus op een vraag word altijd geantwoord of het nu het juiste antwoord is of niet. Maar gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als internet en blijken we vlakbij te zitten. En internet is hier overal in elke winkel, cafe, bar of busstation hoe oud en vervallen ook; er is altijd WIFI!

We moeten zeker acclimatiseren in Bangkok en doen dit dan ook een aantal dagen bij de Kao San Road, de backpackersstraat van Bangkok. Wat een warmte, we dachten dat we in Australie het ergste wel hadden gehad maar helaas. Daarnaast moeten we ook flink wennen aan al dat onderhandelen hier. Ons eerste taxi ritje ging dan ook niet al te best en eindigde al na 100 meter toen we de taxi werden uitgezet. Oeps! Maar gelukkig met alle leuke straatjes, winkeltjes en overal kraampjes en eettentjes zijn er genoeg mogelijkheden om het onderhandelen te oefenen. Jeffrey koopt zijn Tommy Hilfiger polotje; vraagprijs 350 baht (ongeveer 8 euro), uiteindelijk meegenomen voor 150 baht (3 euro). Ilse koopt haar jurkje op die manier ook voor 150 baht. Na een paar dagen beginnen we er echter ook de lol wel van in te zien, het kost hier namelijk toch allemaal geen drol! Bangkok geeft ons een dubbel gevoel. Aan de ene kant zoveel drukte, auto's, scooters en tuk tuks die allemaal door elkaar heen scheuren (ritje tuk tuk is levensgevaarlijk;-)) met allerlei uitlaatgassen en soms smerige en vieze steegjes; aan de andere kant straalt het ook veel gezelligheid uit. Met eetkraampjes op straat en overal barretjes en restaurantjes en avond- en nachtmarktjes. En heeeeerlijk eten! We verkennen ook de buitenwijken van Bangkok door middel van een fietstour bij Co van Kessel! Een echte aanrader als je ooit eens in Bangkok bent. Ook wel heftig om te zien hoe sommige mensen in een klein houten huisje leven in vieze wijken. Dan hebben wij in Nederland echt totaal niks te klagen. Daarnaast willen de Aziaten graag op westerlingen lijken, loop een drogist binnen en geen normale zonnebrandcreme te krijgen. In echt alles zit whitening in om een lichtere huid te krijgen. Van bodylotion tot dagcreme. En wij maar ons best doen voor een mooi bruin kleurtje. We spraken zelfs een meisje dat haar rib wilde laten verwijderen om zo een meer westers zandloper figuur te krijgen.

Met de nachttrein reizen we naar Chiang Mai. Een belabberde reis met een trein die alle kanten op vliegt. Nadat onze vriendelijke Belgse buren vragen of we goed geslapen hebben en we aangeven ongeveer een uur geslapen te hebben, reageren ze met: "Allee, had dat dan gezegd, wij hebben wel slaappillen". Chiang Mai bevalt ons veel beter, een stuk rustiger en overzichtelijker dan het gigantische Bangkok. In Chiang Mai bezoeken we wat tempels en hebben we onze eerste Thaise Massage, uitgevoerd door vrouwelijke gevangenen. Dit gaat vrij hardhandig en alles van handen, armen, ellebogen tot voeten worden door de dames ingezet. Behoorlijk gebroken strompelen we naar huis, maar het voelt ook wel erg goed alles weer fijn opgerekt en ontspannen. Daarnaast doen we hier ook een kookworkshop waarbij we zelf leren om al die lekkere thaise gerechten te maken. Het blijkt ook wel weer hoe wij niks gewend zijn. Gemiddeld worden er 12 pepers in een gerecht gedaan en wij zitten al te zweten wanneer er 3 pepers in ons gerechtje zitten. We hebben nog wat te leren. Van Chiang Mai naar Chiang Rai waar we ook een paar dagen verblijven. Een privegids rijd ons in een dagje rond naar de White Temple, Black House, Golden Triangle, Teaplantage en Hilltribe Villages (om ons verhaal niet te lang te maken moet je zelf maar even opzoeken wat het allemaal is :P).

Tot slot gaan we van Chiang Rai de grens over naar Laos. Best wat geregel, waarbij er goed wordt gezorgd voor de plaatselijke werkgelegenheid (iedereen heeft wel wat te doen, van onnodige taxiritjes, tot het doorgeven van de paspoorten van de innamebalie naar de uitgiftebalie). In Laos aangekomen boeken we de slowboat die ons in twee dagen, via de Mekong River, naar Luang Prabang brengt. De slowboat is een lange boot, volgepropt met autostoelen en toeristen. Maar de tocht is geweldig, langs allerlei kleine dorpjes waar kinderen zwaaien en in het water zwemmen en prachtige natuur. Tussendoor worden er wat locals opgepikt inclusief zakken rijst, fietsen en of meubels zoals kasten en stoelen. We overnachten na de eerste dag in Pak Beng, een klein plaatsje waar de stroom regelmatig uitvalt. De tweede dag varen we naar Luang Prabang, waar we, niet meer zoals tot een half jaar geleden, in het centrum worden afgezet (waar je voor betaald) maar 7 km daarbuiten. Dit opnieuw om de lokale economie te stimuleren en de tuktuks ook wat te doen te geven. Uiteraard heeft de hele boot geen zin in deze scam, maar ondanks het 'booohhh' geroep door alle bootgangers verplaatst de boot geen meter meer. Jeffrey uit zijn frustratie even op de mannetjes van de ticketverkoop voor de taxi door ze voor van alles uit te maken en opeens kunnen ze geen Engels meer. Uiteindelijk moet Ilse het geld overhandige want Jeff wil ze niet meer aan kijken, het gaat om het principe roept hij!! Tja... WELCOME TO LAO!!! Van anderen horen we dat het er hier overal zo aan toe gaat, overal moet je opletten dat je niet afgezet wordt, en uiteraard betalen toeristen overal (zoals tempels, taxi's, tuktuk's of streetfood) meer dan het dubbele dan lokale mensen.
Achja, alles went.

Luang Prabang is verder wel een erg leuk plaatsje, niet al te groot op een splitsing van twee rivieren. Waardoor we ook steeds weer bekenden tegenkomen, erg grappig! Zoals twee gezelllige friese dames. We zitten in een relaxt guesthouse en leren er nog wat andere mensen kennen waar we wat avonden verschillende BeerLAO mee nuttigen. Ook gaan we een dagje naar de zeer mooie watervallen en jawel, we doen een Mahout cursus!! Dat is een cursus bestuur je olifant met geluid, voet en hand. Na eerst een tripje op een stoeltje te hebben gekregen, mogen we onze olifanten voeren. Wat een machtige beesten! Ze zijn echt gigantisch en eten ongeveer 250 kg per dag. 's Middags krijgen we allebei een eigen olifant en mogen we alleen op ze rijden en 'wassen' we ze. Nouja, we worden ongeveer een half uur nat gesproeid door die beesten. "Boen Boen" en er kwam weer een paar liter water over je heen! Ontzettend gaaf!

Van Luang Prabang hadden we een kort busritje voor de boeg naar Vang Vieng, maar ongeveer 220 km van elkaar gelegen. Toch zou de bus er 6 uur over doen. Maar ach Ipadje, e-readertje, genoeg snacks ingekocht, VIP bus met airco en genoeg beenruimte de komende uren vermaken wij ons wel. Helaas voor ons begon de bus te rijden. Of naja rijden jagen deed die toeringcar. Alles werd ingehaald, van tuk tuk tot vrachtwagen en dat alles in de bergen op unsealed wegen waar men nog nooit van een vangrail heeft gehoord. En toen kwamen de bochten en die bleven maar komen, 5 uur lang. Er kwam echt geen eind aan en verschillende mensen hebben twee keer van hun ontbijt kunnen genieten...(Ilse)

Aaaaah sweet old Vang Vieng; het Mekka voor Engelse en Australische jongeren... Tuben op de Mekong met Beerlao, Whiskey, paddenstoelen, Hasj en Opium: wie wil deze combi nou niet? Na plusminus 20-25 doden is het sinds 2012 een flink stuk teruggeschroefd. We zagen wel wat zatte lui maar het viel over het algemeen nog mee (al hebben we wel wat pittige verhalen gehoord). Wijzelf hebben ook een dagje een motortje gehuurd om wat rond te toeren. Behoorlijk chill, zij het niet dat dat we de grotten en lagoon via gravel/keienwegen en rivierbeddingen moesten bereiken. Om vervolgens grotten in te kunnen waar je schijnbaar goed kan verdwalen (kilometers lang) en er overal diepe gaten en spleten zitten. Alles kan hier nog in Laos niks geen veiligheid regels of beschermde paden.
Voor onze verjaardagvierdaagse hebben we onzelf wat luxe getrakteerd. Ja vierdaagse, dat hebben we maar ingevoerd sinds dit jaar. We vieren het gewoon vier dagen lang, hoppah! Die twee tussen dagen zijn anders ook maar zo.. er tussen. Ilse d'r verjaardag hebben we gevierd in Vang Vieng liggend aan het zwembad. Dat hebben we nog nooit eerder kunnen doen op onze verjaardagen. Heeeerlijk! S'avonds met Mal en Beth, een Engels stel dat we al op de slowboat hebben leren kennen en ook maar blijven tegenkomen, gezellig gegeten en geproost op haar verjaardag. We ontdekten deze avond ook dat hier alles te krijgen is. Onze pizza konden we bestellen van het happy menu of het normale menu. Je snapt het al bij een happy pizza zit er wat meer op dan alleen groeten en vlees zoals opium, wiet, mushrooms! For a happy evening. Jeffrey's verjaardag hebben we gevierd in Vientiane de hoofdstad van Laos. Na het buddapark te hebben bekeken hadden we met al die hitte wel een verfrissende duik verdiend. Terug bij het hotel.... zwembad leeg!! NEEE net vandaag houden ze een grote schoonmaak. Altijd fijn! Dan maar wat filmpjes kijken want FoxMovies en HBO was wel present!

Op dit moment zijn we weer richting Thailand gevlogen voor de laatste paar weken... Jaa de tijd vliegt als een gek! Maar ook van deze laatste weekjes gaan we optimaal genieten! Krabi, Koh Phi Phi en Ko Lanta here we come!

Liefs van ons:-D